142
Τα επιχειρήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επί του συγκεκριμένου εστιάζονται στα εξής:
i) Επιλεκτική εφαρμογή «προνομιακής τιμολόγησης» μόνο για την Αλουμίνιον.
ii) Η Επιτροπή θεωρεί ότι ο πωλητής (ΔΕΗ) δεν είχε κανένα λόγο να χρεώσει «μειωμένες τιμές». Λαμβάνοντας
δε υπόψη ότι η ΔΕΗ αρνήθηκε την παράταση της Σύμβασης του 1960, προκύπτουν (για την Επιτροπή) βάσιμες εν-
δείξεις ότι η παράταση της συμφωνίας εξασφάλισε πλεονέκτημα, δεδομένου ότι δεν αντιστοιχούσε στη «συνήθη
τιμή» για τους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές.
iii) Τέλος, η επιτροπή κρίνει ότι ο τρόπος αυτός τιμολόγησης προκαλεί στρέβλωση του ανταγωνισμού και επηρε-
άζει τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών διότι η «προνομιακή τιμολόγηση» εφαρμόστηκε σε εταιρεία που
δραστηριοποιείται σε τομέα τα προϊόντα του οποίου αποτελούν αντικείμενο εκτεταμένων συναλλαγών μεταξύ των
κρατών μελών.
Σύμφωνα με τη Διοίκηση, η απόφαση της Ε.Ε. σχετικά με την ανάκτηση από το Ελληνικό Δημόσιο ποσού € 17,4εκ,
θεωρούμενου ως κρατική ενίσχυση, βασίζεται στην εσφαλμένη θεώρηση ότι το ρυθμιζόμενο τιμολόγιο Υψηλής
Τάσης (Α150), όπως αυτό ίσχυε κατά την περίοδο αναφοράς της απόφασης (1/2007 – 3/2008) στην Ελληνική αγο-
ρά, δηλαδή σε μια κατά παράβαση της Κοινοτικής Νομοθεσίας (ιδίως Οδηγία 2003/54/ΕΚ) μη απελευθερωμένη
αγορά ηλεκτρικής ενέργειας όπου η ΔΕΗ κατείχε μονοπωλιακή θέση, αποτελούσε ένα ανταγωνιστικό, εύλογο
και αντάξιο της παροχής τιμολόγιο προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας (“market tariff”). Κατάσυνέπεια, η απόφα-
ση της Ε.Ε. βασίζεται στην παραδοχή ότι η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε. (τότε ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ), πληρώνοντας
οτιδήποτε λιγότερο από το εν λόγω διοικητικά ρυθμιζόμενο τιμολόγιο Υψηλής Τάσης που η ΔΕΗ ως μονοπώλιο
και το Υπουργείο Ανάπτυξης ως εποπτεύουσα και Διοικούσα αρχή, ουσιαστικά επέβαλλαν στους πελάτες (όπως
η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ), ελάμβανε ένα είδος κρατικής ενίσχυσης η οποία μάλιστα επηρέαζε θετικά τη θέση της έναντι
των ανταγωνιστών της στην Ευρωπαϊκή αγορά. Όπως αναγνωρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο
διαδικασίας επί παραβιάσει (αρ. 2195/2009), το ρυθμιζόμενο τιμολόγιο Α-150 όφειλε να έχει καταργηθεί ήδη
από την ενσωμάτωση του 2ου ενεργειακού πακέτου (Οδ. 2003/54/ΕΚ) προκειμένου να προωθηθεί η ανάπτυξη της
ανταγωνιστικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και να καταργηθούν οι σταυροειδείς επιδοτήσεις μεταξύ καταναλω-
τών ακόμη και εντός της ίδιας κατηγορίας, γεγονός που επανειλημμένως έχει τονίσει η ΡΑΕ ήδη από το 2007. Η
επιβολή του από τη ΔΕΗ στην ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ με τη λήξη της σύμβασης του 1960 δεν συνιστά ένδειξη συμπεριφοράς
του πωλητή της οικονομίας της αγοράς, αλλά καταχρηστική συμπεριφορά του κρατικού μονοπωλίου που εκμεταλ-
λεύεται τη δεσπόζουσα θέση του προκειμένου να αυξήσει τα έσοδά του στηριζόμενο σε κρατική παρέμβαση. Αν η
ΔΕΗ δεχόταν να διαπραγματευτεί ουσιαστικά με τους πελάτες της (τους συνδεόμενους στην Υψηλή Τάση όπου τα
τιμολόγια όφειλαν να έχουν απελευθερωθεί ήδη πριν από την 1.7.2008) το τίμημα που θα χρέωνε στην Αλουμίνιον
θα προσδιοριζόταν με όρους αγοράς και ανταγωνισμού, δηλαδή ακολουθώντας τις βασικές αρχές τιμολόγησης των
πελατών Υψηλής Τάσης όπως τελικά αποτυπώνονται στις Αποφάσεις της ΡΑΕ αρ. 692/2011 και 798/2011, γεγονός
που θα οδηγούσε οπωσδήποτε σε πολύ χαμηλότερο τιμολόγιο. Εξάλλου, κατά την ίδια περίοδο η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ κα-
τέβαλε (κατ’ εφαρμογή της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων) τίμημα ρεύματος υψηλότερο από τον μέσον όρο της
τιμής προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος για τις αντίστοιχες βιομηχανίες στα λοιπά κράτη-μέλη και ενώ η απόφαση
αναγνωρίζει το γεγονός ότι η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ δεν έχει εγχώριο ανταγωνισμό προσδιορίζει εσφαλμένα τη «σχετική
αγορά» χαρακτηρίζοντας την διαφορά του τιμολογίου που κατέβαλε η τελευταία έναντι των λοιπών βιομηχανικών
καταναλωτών ως παράνομη κρατική ενίσχυση.
